Dat begint bij Pine Point Beach. Daar ligt een stuk publiek strand, waar het af en toe ook springtij is en het water net zo snel opkomt als in Le Mont-Saint-Michel in Frankrijk. Wij doen er een earth cache waarbij we moeten aangeven hoever we het strand op kunnen voordat we bij het water zijn en dan maar hopen dat je ook weer droog terug aan land komt. Wij hebben geluk, het is hoog water! Bij laag water ligt de watergrens 1,2 km verder! Bij het begin van het dorp Pine Point zien we een eettent, waar heel veel auto’s geparkeerd staan. Ze verkopen er vooral schaal en schelpdieren en verder de gebruikelijke fastfood producten. Binnen is er plaats voor 300 personen en volgens een van de baliemedewerkers zijn al die zitplaatsen bij Moederdag meerdere keren bezet op die dag. Nu zit er slechts een handjevol mensen te eten. De rest heeft een private meeting elders in het gebouw. Wij bestellen een lobster role, een lobster crab and shrimp sandwich en een portie onion rings. Allemaal prima klaargemaakt en meer dan genoeg voor twee personen, dus voor het eerst deze vakantie gaat de to-go-bag mee. Daarna rijden we over een heuse boulevard (Surfside), met aan een kant het strand en inderdaad veel surfers die van de stevige golfslag gebruik maken en aan de andere kant van de boulevard alleen maar zomerhuisvesting, toeristenwinkels en vermaak. Het meeste is nu dicht, maar een enkel pension, motel of condo probeert nog toeristen te verleiden tot een nachtje slapen. Het is een mooie route. We vervolgen onze weg naar Kennebunk en Kennebunkport. Ooit waren dit vissersplaatsjes, maar tegenwoordig is er hier massatoerisme in de zomer en in het najaar een van de weinige plaatsen waar nog redelijk wat toeristen de straten bevolken.
Kennnebunk is ook de plaats waar de familie Bush al eeuwen een zomeroptrekje heeft. Wij wandelen even door de winkeltjes in de dorpsstraat en langs de Kennebunk rivier. Wat deze vakantie vaker gebeurde, gebeurt hier ook, doordat er wat winkeltjes zijn en mensen op straat, lijkt het levendig en leuk, maar als je zelf de wandeling maakt, dan ben je snel uitgekeken, tenzij je houdt van dierenwinkels waar ze kreeftendekkleedjes voor honden verkopen. Of een hond daar nou blij van wordt…? Ze zijn er vast allemaal Republikein, in ieder geval trots op de Bushes en Trump! Uiteraard is er ook in dit dorp een helloween tafereel.
Wij rijden door naar onze eindbestemming van vandaag Ogunquit. De naam van het zomerresort betekent "prachtige plek aan zee" in de Indiaanse taal Abenaki. Ook Ogunquit is een van die plaatsjes zoals we al eerder beschreven, toeristisch, levendig en druk in de zomer en de fall foliage. We hebben een fraaie overnachtingsplek voor onszelf georganiseerd die ons ruim de gelegenheid biedt om onze bagage letterlijk te herpakken. Maar voordat het zover is willen we toch nog even kijken bij Perkings Cove. Over Perkins Cove hangt een handbediende voetgangersbrug, die tot de meest gefotografeerde objecten van Maine behoort. Langs de Cove vind je veel kunstgaleries, boetiekjes en, volgens de boekjes, uitstekende (vis)restaurants met zicht op zee. Als wij er zijn wordt net een partij kreeft aan land gebracht.
Omdat het al laat is blijven we er maar heel even, we willen ook nog even kijken bij de Kittery Outlet Mall, een kwartiertje van ons hotel vandaan. Eigenlijk stond die voor morgenochtend op het programma, maar gezien de reistijd die we morgen nog nodig hebben, lijkt het ons raadzamer om dat nu nog even te doen. En jawel, we vinden er ook nog dingen die we kunnen gebruiken. Jockey shirts voor Jos en een paar wandelschoenen voor Esmée. Dan naar het hotel om de koffers opnieuw in te pakken. Dat moet geen probleem zijn want we hadden onze koffers dit keer ruim onder de limiet gevuld. Als Jos toch nog even de shirtjes past blijken ze te groot. Dus nog gauw even op en neer naar de Outlet. Bij de Jockey-winkel weten ze nog wie ik ben en natuurlijk mag ik de shirtjes ruilen. En zoals zo vaak dit jaar verontschuldigen de medewerkers zich dat wij niet gelijk de goede shirtjes konden vinden. Een van de medewerkers is een voetballiefhebber die ook een beetje fan is van Oranje, dus ik ontkom niet aan een uitgebreid gesprek over onze dames- en herenploeg. Esmée heeft op de hotelkamer het meeste gepakt, dus we kunnen morgen weer met een gerust hart op weg naar Nederland.
Reageer hier
