Dag 12 Lincoln NH – White Mountains NH - Lincoln NH (81 mijl)

Alweer dag 12 van de vakantie. Het gaat snel maar tegelijkertijd zijn we ieder besef van tijd kwijt en dat is – voor ons althans – een goed teken. Werkelijk de hele nacht heeft de boiler staan loeien en tikken en hebben wij zo goed als geen oog dicht gedaan. Dit is tot nu toe de duurste overnachting van de vakantie en dat maakt het nog zuurder. Esmée kan dan ook niet wachten tot het 09.00 AM is en de office open gaat, want ook voor de komende nacht hebben wij hier geboekt. In haar beste Engels legt ze uit dat we uitermate ontevreden zijn over zo’n lawaaierige kamer. Natuurlijk steekt de eigenaar weer hetzelfde verhaal als gisteren af. Nog nooit klachten gehad en iedereen weet dat in New Hampshire verwarming via een boiler loopt. Esmée laat zich niet afschepen en hoewel het cancelen van de komende nacht niet lukt, kunnen we wel tegen een extra betaling van 6 dollar (tja, een premium room,….) een kamer op de bovenverdieping krijgen. De kamer moet nog schoongemaakt worden dus we zullen het vanmiddag wel zien.

Eerst maar eens een ontbijtje. Volgens internet zit 300 meter van het motel de beste ontbijttent van de stad: Sunny Day Diner. Dus wie zijn wij om dat niet te geloven. Daar aangekomen blijkt dat je alleen maar cash kunt betalen. Wij hebben op vakantie in de USA eigenlijk nooit contant geld omdat alles per visa card gaat. We moeten dan eerst nog even naar de geldautomaat, maar dan kunnen we toch echt naar de diner. Esmee gaat voor de omelet en Jos voor ei-benedict. Het smaakt prima en de bediening is – in tegenstelling tot de informatie op internet – erg vlot. Dan vertrekken we richting de Flume Gorge. Vorig jaar hadden we te weinig tijd om deze kloof te bezoeken, dit jaar hebben we het zo gepland dat we er ruim de tijd voor hebben.

De wandeling is ongeveer 2 mijl en begint bij het visitor center. Na betaling van $32,= gaan we via het geasfalteerde pad omlaag. Bij tijden is het pad wat steiler. We passeren een 300 ton zware rots die hier in de IJstijd terecht is gekomen en natuurlijk zoeken we ook even de geocache die hier ligt.

Bij de Pemigewasset river is een covered bridge (Flume bridge) uit 1886. Daarna is het nog een klein stukje naar de Flume Brook, de stroom die mede verantwoordelijk is voor het ontstaan van de Flume Gorge. Bij de Table Rock stroomt het ondiepe water over een glad stuk graniet. Daarna gaan we de kloof in en is opeens Esmee opvallend rustig ;-). Niet zo gek, want het heeft geregend en alle wandelpaden en houten vlonders en trappen zijn nog nat en glad.

We bereiken het einde van Flume Gorge en lopen rond de 13 meter hoge Avalanche Falls. Op de terugweg bereiken we de tweede covered bridge (Sentinel bridge) in dit park. Geen bijzondere brug, wel het perfecte uitzicht op de Fall Foliage vanaf de brug. Daarna passeren we nog The Pool, een watertje van 12 x 45 meter. Het basin is 14.000 jaar geleden aan het einde van de IJstijd gevormd maar kan ons niet bekoren. Daarna is het nog een klein stukje en zijn we terug bij het visitor center. Een mooie route die zeker de moeite waard is. Hoewel het vanochtend toen we bij de diner vertrokken nog regenden, hebben wij het de hele tocht droog gehouden. Wel is het een stuk afgekoeld.

Daarna vervolgen we Higway 3 die rond het park loopt. We genieten van het uitzicht en de prachtige herfstkleuren. Het is vooral de rode kleur die voor het spektakel zorgt. Helaas is het bewolkt en mistig en dan kun je het wel schudden om mooie foto’s te maken. We eten een picknick lunch en voor de koffie strijken we neer bij Fabyans in de buurt van het Mount Washington Resort waar ook de trein naar de top van Mount Washington vertrekt. Voor 2 koffie betalen we de toeristische prijs van $ 8,50. De Mount Washington zit behoorlijk in de mist dus wij maken nu niet de autorit naar boven die we een paar jaar terug wel hebben gemaakt. Daarna rijden we met de nodige foto-stops via een deel van de Kancamangus highway terug naar Lincoln. Het is een mooie route.

We drinken nog een biertje in Pub 32, waar de barman ons weet te vertellen dat de Fall Foliage komend weekend op zijn hoogtepunt is. Tja dan zijn wij op weg naar Acadia National Park waar, omdat het zuidelijker ligt, het hoogtepunt waarschijnlijk later zal zijn. Daarna terug naar het motel waar we nu kamer 14 krijgen. Het is een verademing als we merken dat hier geen boiler te horen is. We nemen nog een lekker drankje bij het nep-haardvuur, kijken nog even een stukje baseball dat niet echt kan boeien en werken het verslag bij.


Reageer hier