Ons slaapritme wordt langzaam iets beter, maar we blijven vaak en vroeg wakker worden. Na een licht ontbijtje trekken we oostwaarts naar Edgartown. Edgartown werd groot tijdens de jaren van de walvisjacht.
Veel kapiteins lieten er een huis (mansion) bouwen voor hun gezin, meestal met uitzicht op de haven. Bovenop de huizen hadden ze meestal een kamer met een omloop. Romantici claimen dat hier de kapiteinsvrouwen verlangend uitkeken over zee om de eerste glimp op te kunnen vangen van het zeil van het schip van hun geliefde. Anderen beweren dat deze omloopjes vooral handig waren om schoorsteenbrandjes (in die tijd niet ongewoon) snel te kunnen blussen opdat de houten huizen niet ten prooi konden vallen aan de vlammen.
Tegenwoordig is Edgartown een van de belangrijke toeristische trekpleisters van het eiland. Veel gefortuneerde Amerikanen hebben rond deze plaats een vakantieverblijf. Bij de makelaars zie je dat een gewoon huis al snel $ 1 miljoen en meer doet. De grote huizen doen 10-tallen miljoenen, de hele grote nog meer.
Edgartown heeft ook de toegang tot Chappaquiddick Island met een klein veerpontje dat de toegang tot dat gebied regelt. Chappaquiddick werd vooral bekend toen Ted Kennedy er met een slok op achter het stuur van de weg afreed en zijn vrouwelijk passagier het niet overleefde.
Als wij er zijn is het rustig, maar ’s zomers is het hier filelopen. Veel winkeltjes gaan pas om 11:00 uur open en dus zoeken we eerst een plek voor koffie. Het wordt een koffietentje achter de boekwinkel. Verse koffie tegen een toeristische prijs. Na de koffie bezoeken we verschillende kledingboetiekjes waar ze de argeloze toerist proberen te verleiden tot een exorbitante aankoop; prijzen zijn hier sky high.
Een park heeft allerlei soorten "kunstvissen", waarbij expliciet wordt vermeld dat je niet mag vissen. Humor?
We bezoeken de vuurtoren van Edgartown en zoeken nog even een cache aan de rand van de stad Onderweg zien we een bijzonder plaatje.
Een van de huizen “hangt” letterlijk in de steigers en eronder wordt alles uitgegraven. Plaats voor een schuil- of wijnkelder? Iedereen wil wel een fotootje maken van dit bijzondere spektakel. Wij dus ook.
We rijden verder en kijken even bij een van de public beaches in de buurt van Katama en hopen er ook te kunnen lunchen. Jammer dus, alles onderweg is “closed for the season, come again next year” en bij de stranden is geen enkele horeca aanwezig. Terug naar Edgartown, maar daar is in het centrum geen enkele vrije parkeerplek meer voorhanden; kun je nagaan wat er in de zomer gebeurt.
We besluiten door te rijden richting Chilmark aan de westkant van het eiland en we zien wel wat we onderweg tegenkomen. Niets dus!
De enige plek die voedsel aankondigt verkoopt wat sandwiches to go. Niet helemaal wat we in gedachten hadden, we willen er ook even bij zitten. Onderweg naar Chilmark komen we nog wel een restaurant tegen, maar die hebben een besloten party voor veteranen.
We eindigen op hun advies bij het haventje van Menemsha waar ze een klein overdekt terras hebben. Het eten is er niet geweldig, maar we hebben inmiddels stevige trek, dus ook hier geldt: “honger maakt rauwe bonen zoet”. We wandelen in de omgeving rond en zien even later op een andere pier naar de haven andere eettentjes, maar die waren ons niet geadviseerd bij de veteranensamenkomst. Nu we zo westelijk zijn, willen we ook het meest westelijke puntje van het eiland zien, een plek waar de oorspronkelijke bewoners van het eiland, de Wampanoag-indianen nog wonen. Er is een mooie vuurtoren en er zijn wat winkeltjes, een restaurant en een mooie uitkijkplek over de krijtrotsen. Misschien wel de mooiste plek van vandaag. We rijden op het gemak terug naar Oaks Bluffs, waar we een biertje drinken bij de Lookout Tavern – het lijkt er altijd druk te zijn als wij erlangs lopen – maar besluiten uiteindelijk elders een hapje te eten.
Het uitzicht op een van de eiland-ferry's is prima, maar ongeïnteresseerd personeel is voor ons een reden om te verkassen. We hebben niet zoveel keus, de meeste restaurants zijn inmiddels voor de rest van het seizoen gesloten. We eten nog een keertje bij Coop de Ville, waar we gisteren een lekker kreeftje verorberden. Vandaag een broodje met een biertje. Gewoon goed eten, al valt de bediening vandaag ook tegen. Einde van het seizoen zullen we maar denken.
Morgen nog een dag Martha’s en dan aan het eind van de dag weer terug naar het vasteland.
Reageer hier
