Dag 6, 26 september 2019: Oak Bluffs MA – Vinyard Haven MA – Sturbridge MA (143 mijl)

Vandaag tijd om onze spullen weer te pakken en later vandaag met de ferry terug te gaan naar het vasteland. Martha’s Vineyard was kleiner dan we hadden gedacht. Het is de helft groter dan Texel (250 tegenover 170 km2) en minstens zo toeristisch. En het zal Texel niet lukken om de groten van Nederland, laat staan de groten ter aarde naar Texel te lokken met exorbitante villa’s. Zou een aardig experiment zijn. Wij bezoeken vandaag nog twee van de vier vuurtorens van het eiland, de anderen deden we eerder al.

Allemaal hebben ze iets unieks. De een is van baksteen, de ander is een gedenkplaats voor kinderen die jong gestorven zijn, weer een ander ligt in een woonwijk en de laatste is nooit toegankelijk voor publiek. We besteden vandaag aan het bezoek van Vinyard Haven. Een alleraardigst pittoresk dorpje waar onze ferry vandaag zal vertrekken. Uiteraard bezoeken we nog even een aantal kledingzaken/boetieks, maar ook vandaag is er niet van onze gading terwijl de prijzen in dit dorp toch wel weer meevallen. We lunchen er even bij Waterside op de veranda. In het dorp en de omgeving zoeken we en vinden we wat caches. Die brengen ons vaak op mooie plekjes. Vandaag vooral in veel gebieden die “private” zijn. Zelfs veel wegen hebben dat predicaat gekregen, maar we besluiten ons er niets van aan te trekken; hoe kun je anders iets van de omgeving zien? Gisteren hadden we nog een stukje van het eiland gezien de Tisbury heette, maar geen idee meer of het North, East of West Tisbury was en waar het ongeveer lag.

Uiteindelijk blijkt Vineyard Haven een stukje van de county Tisbury te zijn. We hadden, zonder te weten, een stukje van een buitenwijk van Vineyard Haven gepasseerd. Weer iets geleerd. We eten in de hoofdstraat van het dorp nog een ijsje. We ontdekken dat twee bolletjes (scoops)echt niet op een hoorntje passen, terwijl ze hier ander suggereren. Dus dan maar een bakje eronder. Maar dan nog ben je meer bezig met niet te knoeien omdat het ijs smelt door de zon, dan eens lekker onderuitgezakt te genieten van het ijsje. Volgende keer maar 1 bolletje nemen. We zijn op tijd bij de boot en worden nog steeds ingescheept zonder goede vermelding van merk en type auto en geldige license plate. Zelfs een ID wordt niet gecheckt. Toch bijzonder op een plek met zoveel bijzondere mensen op vakantie…

De overtocht naar het vasteland verloopt voorspoedig en we merken dat het begint af te koelen. We hebben voor het eerst een fleece aan en de pijpen aan de afritsbroek gedaan. We zien aan de overkant donkere luchten en we zien aan de weer-app dat het in Sturbridge, waar we naartoe gaan, dat het al de hele dag regent. De app vermeldt ook dat het de komende dagen weer zonnig zal worden. We verlaten Cape Cod, nadat we nog even in een van de dorpjes een vosje de weg over zien steken. Hebben we nog niet eerder gezien. Ging te snel om vast te kunnen leggen. Verderop tijdens de reis begint het te regenen, terwijl de zon al onder is en op Amerikaanse snelwegen geen enkele verlichting is. We zullen het ermee moeten doen en we rijden een uur in de regen die gestaag neervalt. Uiteindelijk stopt het met regenen als we bijna bij onze eindbestemming zijn. Ons hotel heeft voor ons een hele grote kamer met een kingsize bed en een zitje. De deskman laat weten dat alles al betaald is. Altijd prettig om te weten. Booking-sites hebben allerlei vormen van betalen: vooraf, ter plekke bij aankomst of als je weggaat. En zelfs bij dezelfde booking-site verschilt dat soms per hotel. Wij checken achteraf altijd de Visa-rekening en in al die jaren is het slechts een keer voorgekomen dat we een kamer twee keer betaald hadden. Was overigens snel gecorrigeerd; Visa gaat ervanuit dat je niet twee keer op dezelfde nacht ergens slaapt.

We zoeken waar we iets kunnen eten en dat blijkt alleen nog bij Friendly’s te kunnen zonder dat we enorm moeten haasten. Friendly’s is een van de weinig restaurantketens in de USA waar je geen alcoholische dranken kunt verkrijgen. Frendly’s was oorspronkelijk een ijsjesverkoper, die later ook fastfood ging doen. Ze zitten alleen aan de oostkust. Ondanks slechte tijden zijn ze er nog steeds en ze serveren lekkere maaltijden tegen betaalbare prijzen. En als senior krijg je altijd een ijsje toe. Jos helemaal blij. Na een lange reis door een regenachtige nacht kruipen we na de maaltijd op tijd ons mandje in.
Reageer hier